Ito ang kwento ng buhay ko hindi man ako nabigyan ng iba't-ibang talento tulad ng ibang tao,masasabi kong masaya ako sa kung anung meron ako at ano ako ngayon.Ako si Jedie Alyson C. Paran isang taong puno ng pangarap,marami man akong pinagdaanan hindi ito ang dahilan upang ako ay panghinaan ng loob at sumuko.Kahit may mga taong humuhusga sa kung ano ako,hindi ito ang dahilan para idown ko ang aking sarili,kaya heto ako ngayon binabahagi sa inyo ang kwento ng buhay ko.

Sa pag-iibigan ng aking ina at ama na sina Josephine C. Paran na 42 taong gulang at si Rodolfo C. Paran na 43 taong gulang,ay nabuo kaming dalawa ng aking kapatid na si Richard C. Paran siya ay 25 na taong gulang.Ang aking ina ay ipinanganak noong

December,17,1969 ang aking ama naman ay ipinanganak noong November,9.1968 at ang aking kapatid naman ay September,5,1986.Ako naman ay ipinanganak noong arch,14,1996.Kami ay dalawa lamang na magkapatid,ako ang bunso sa aming dalawa.

Noong bata ako wala akong ibang alam gawin kundi ang maglaro,kumain,matulog at umiyak ng umiyak,ngunit noong dumating ako ng 6 years old doon ko nalaman na kahit bata pala ay kailangan na din pumasok sa eskwelahan,pinasok ako ng aking ina bilang summer kinder sa Day Care Center Sabang Concepcion.Noon ay ayaw kong mag paiwan sa aking ina sa aming paaralan,kapag siya ay nawawala agad akong umiiyak at hinahanap ko siya.Hanggang sa ako ay nag-grade1 sa paaralan ng Guerilla Elementary School ay ganon pa din ang aking ginagawa hinahanap ko ang aking ina,hindi ko siya pinapaalis sa aming paaralan,dumating pa sa punto na pinapasok ko siya sa loob ng aming silid upang hindi na niya ako maiwan.Tandang-tanda ko pa noon na ang aming silid ay gawa lamang sa mga harang,ito ay ginagawa namin sa aming stage.At kapag may program na gagawin ay agad namin itong tinatanggal at ibinabalik na lamang kapag tapos na ang program.

Nang ako ay mag-grade2 inihahatid pa din ako ng aking ina sa aming paaralan at gaya ng aking nakaraan at nakasanayan ay hindi pa din ako nag papaiwan sa aking ina,maghapon lang siya sa tapat ng aming silid at hinihintay niya akong umawas sa hapon.

Nang ako ay mag-grde3 hindi na ako masyado inihahatid ng aking ina sa aming paaralan sa paradahan na lamang papunta sa aming paaralan niya ako inihahatid,sa tanghali siya ay pumupunta sa aming paaralan upang ako ay hatidan at pakainin,at pagkatapos ay bago siya umaalis ay nagpapaalam na siya sa akin na babalik na lamang kapag ako ay kanya ng kakaunin sa hapon.Noon ay pumayag na akong iwanan ng aking ina ng mag- isa sa aming paaralan.

Ito ang kwento ng buhay ko hindi man ako nabigyan ng iba't-ibang talento tulad ng ibang tao,masasabi kong masaya ako sa kung anung meron ako at ano ako ngayon.Ako si Jedie Alyson C. Paran isang taong puno ng pangarap,marami man akong pinagdaanan hindi ito ang dahilan upang ako ay panghinaan ng loob at sumuko.Kahit may mga taong humuhusga sa kung ano ako,hindi ito ang dahilan para idown ko ang aking sarili,kaya heto ako ngayon binabahagi sa inyo ang kwento ng buhay ko.

Sa pag-iibigan ng aking ina at ama na sina Josephine C. Paran na 42 taong gulang at si Rodolfo C. Paran na 43 taong gulang,ay nabuo kaming dalawa ng aking kapatid na si Richard C. Paran siya ay 25 na taong gulang.Ang aking ina ay ipinanganak noong

December,17,1969 ang aking ama naman ay ipinanganak noong November,9.1968 at ang aking kapatid naman ay September,5,1986.Ako naman ay ipinanganak noong arch,14,1996.Kami ay dalawa lamang na magkapatid,ako ang bunso sa aming dalawa.

Noong bata ako wala akong ibang alam gawin kundi ang maglaro,kumain,matulog at umiyak ng umiyak,ngunit noong dumating ako ng 6 years old doon ko nalaman na kahit bata pala ay kailangan na din pumasok sa eskwelahan,pinasok ako ng aking ina bilang summer kinder sa Day Care Center Sabang Concepcion.Noon ay ayaw kong mag paiwan sa aking ina sa aming paaralan,kapag siya ay nawawala agad akong umiiyak at hinahanap ko siya.Hanggang sa ako ay nag-grade1 sa paaralan ng Guerilla Elementary School ay ganon pa din ang aking ginagawa hinahanap ko ang aking ina,hindi ko siya pinapaalis sa aming paaralan,dumating pa sa punto na pinapasok ko siya sa loob ng aming silid upang hindi na niya ako maiwan.Tandang-tanda ko pa noon na ang aming silid ay gawa lamang sa mga harang,ito ay ginagawa namin sa aming stage.At kapag may program na gagawin ay agad namin itong tinatanggal at ibinabalik na lamang kapag tapos na ang program.

Nang ako ay mag-grade2 inihahatid pa din ako ng aking ina sa aming paaralan at gaya ng aking nakaraan at nakasanayan ay hindi pa din ako nag papaiwan sa aking ina,maghapon lang siya sa tapat ng aming silid at hinihintay niya akong umawas sa hapon.

Nang ako ay mag-grde3 hindi na ako masyado inihahatid ng aking ina sa aming paaralan sa paradahan na lamang papunta sa aming paaralan niya ako inihahatid,sa tanghali siya ay pumupunta sa aming paaralan upang ako ay hatidan at pakainin,at pagkatapos ay bago siya umaalis ay nagpapaalam na siya sa akin na babalik na lamang kapag ako ay kanya ng kakaunin sa hapon.Noon ay pumayag na akong iwanan ng aking ina ng mag- isa sa aming paaralan.

Nang ako ay nag-grade4 kalimitan sa aking mga kaklase ay naging kaklase ko din noong ako ay grade3.Noon ay nagkaroon din kami ng class organization at ako ay napila bilang maging secreterya ng aming klase.Pero binago ito ng aming guro.Ako ay nagkaroon ng dalawang katungkulan bukod sa pagiging secretarya ng aming klase,ako din ay napili bilang kinatawan sa pagiging muse.Nagkaroon ng program para sa labanan ng Muse at Escort.Hindi man ako pinalad manalo ay nagkaroon din naman ako ng award bilang "Best in Gown".Dahil doon kahit papano ay naging masaya din ang aking magulang.Noon ako ay grade5 ay dalawa lamang ang aming guro sila ay sina Maam Aro at Maam Escondo.

Nang ako ay nag-grade6 halong saya at kaba ang aking naramdaman,saya dahil sa wakas matatapos ko ang isang yugto ng aking buhay,kaba naman dahil sa takot na hindi ako makatapos.Ngunit ang lahat ng aking pangamba sa aking sarili ay naibsan dahil sa dumating na ang araw ng aming graduation.Habang tinatawag na ang aming mga pangalan halong kaba at saya ang aming naramdaman,pagkatapos noon ay kinanta na namin ang kantang "FAREWELL" habang kinakanta namin iyon ay marami na sa amin ang umiiyak.Niyayakap namin ang aming mga malalapit na kaibigan.Pagkatapos ng aming graduation ako at ang aking pamilya ay kumain sa labas,bilang selebrasyon namin.Naging masaya kami sa aming selebrasyon para sa aking graduation.Nang kami ay bakasyon na palagi kaming pumupunta sa bahay ni ate margie para mag-practice ng kanta.Kapag araw naman ng linggo ay sama-sama kami ng aking pamilya ay sama-samang nagsisimba.

 Nana magpasukan na ng June,ako ay nag enrol sa paaralan ng Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School.First day of class ay medyo naiilang ako sa mga taong kasama ko sa silid,dahil na din siguro sa hindi ko pa sila mga kakilala.Sa unang klaseng iyon ay pinakuha kami ng 1/4 na papel upang isulat ang aming mga pangalan,noon ay may tumabi sa aking na babae at nanghingi siya sa akin ng papel, binigyan ko siya at  siya ay nagpakilala sa akin.Siya ay si Irene siya ang una kong naging kasundo sa aming magkaklase.Simula noon ay naging magkaibigan na kami,kasama narin sina Dj at Jessica kaming apat ay laging magkakasama sa recess,lunch,at uwian.

  Noon ang aming adviser ay si Maam Belen,ngunit ilang buwan lang iyon ay napalitan si Maam Belen bilang aming adviser,naging si Maam Brinas na ang aming naging adviser.Noon ay sinabi sa amin ni Maam Belen na magkakaroon kami ng pag-sasadula ng "IBONG ADARNA".Kumuha kami ng magtuturo sa amin upang maging maayos at lahat ay makisama.Napunta kami sa lake at doon iniintay namin ang pinsan ng aking kaklase dahil iyon daw ang magtuturo sa amin.Tuwing hapon ng awasan ay lagi kaming pumupunta sa lake upang makapag-practice.Subalit sa kasamaang palad ay hindi kami nakapag dula dahil hindi namin ito natapos ang aming pag papractice.Ngunit kahit hindi na kami nag papractice ay palagi pa din kaming nasa lake nina Dj at Jessica hanggang sa inaabot na kami ng gabi sa pag tambay sa lake.Kapag ako ay umuuwi ako ay tinatanong ng aking ina kung bakit ako gabi na kung umuwi?,Hindi na lamang ako umiimik sa kanila.

Nang ako ay mag 2nd year matino naman ako lagi naman akong pumapasok,hindi ako nag cucutting,hindi ako nag-aaabsent,pero hindi nagtagal natuto akong mag-cutting at lagi kong kasama ang aking mga kabarkada,at ginagabi din ako ng uwi noon kaya napapagalitan nila ako.Pero noon ay hindi pa nila ito pinapansin,hinahayaan pa nila ako,nag kaboyfriend ako ng hindi nila alam dahil sa ayaw nila kaya hindi ko na  ito sinabi sa kanila,inilihim ko sa kanila ang pagkakaroon ko ng boyfriend hanggang sa dumating ang araw na nalaman na nila ang tungkol sa aking boyfriend.Pumunta si inay sa iskul at kinausap niya ang aking boyfriend,pinag hiwalay nila kami,dahil ayaw ng aking tatay na ako ay mag kaboyfriend,dahil makakasagabal lamang daw ito sa aking pag-aaral.Dahil sa pag punta ng aking ina sa iskul ay nalaman din nila na ako ay madalas na hindi pumapasok at nag cucutting.Matapos mangyari iyon ay nag ayos na ulit ako sa aking pag-aaral,ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay bumalik ulit ako sa pag-cucutting.Ngunit hindi na nila iyon nalaman,sinikap kong maging maayos ulit ang lahat pumasok ulit ako dahil muntik na akong bumagsak sa ilang subject namin.Mabuti na lang nakabawi ako.

Halos umpisa pa lamang ng 3rd year ay nagloko na naman agad ako,ginagabi ako ng uwi at pag dating ko ay  pinapagalitan nila ako,minsan ay mag hapon akong hindi napasok sa iskul dahil nag pupunta kami sa bahay ng aming kabarkada kasama si Joan,minsan ay hindi ako umuwi sa amin doon ako natulog kina joan hindi nila alam na nandoon ako.Noon ay tinawagan nila si Joan upang tanungin kung ako ay nadoon,ngunit si Joan ay nag panggap na kanyang ate at sinabing wala ako doon sa kanila.Hanggang sa nag text na ng nagtext sa akin si inay pero hindi ko ito nirereplayan at tumatawag din siya pero hindi ko ito sinasagot ang tawag niya.Nang mga oras na iyon ay nag text si inay sabi niya ay "umuwi daw ako kahit gabi na,dahil hindi naman daw sila galit basta umuwi lang daw ako".Dahil sa mga oras na iyon ay ayaw kong umuwi tinext ko sila na "wag mag-alala dahil nasa maayos naman ako".Kinabukasan ay umuwi na ako sa amin,kasama kong umuwi sa amin si Joan.Tinanong ako ni inay kung gusto ko pang pumasok sinabi ko sa kanya na oo.Hanggang sa napag kasunduan namin na lagi akong mag papapirma sa aking mga guro para malaman nila na ako ay pumapasok at hindi na nag cucutting.

Alam ko na sobrang laki ng tampo sa akin ng aking tatay dahil sa  aking ginawang paglalayas,pero bumawe ako pumapasok na ako ng ayos,sinabi ni tatay sa akin na "nawalan na siya ng tiwala sa akin".Kaya simula noon ay hindi na niya ako pinapayagan kapag ako ay nagpapaalam sa kanya para umalis.Alam ko na ako ang may kasalanan kung bakit ganon na lamang ang tampo ng aking tatay sa akin.

Sa dami ng aking pinagdaanan nagkaroon ako ng mga bagong kaibigan.Isa na dito sina Khyle at Jocelyn na noon ay mga 4th year student.Naging magkaibigan kami at super close kami.Magkakasama kami lahat sa kalokohan,tawanan,kulitan,asaran at minsan ay magkakasama din kami sa inuman,at iba pang kasiyahan.Masaya silang kasama walang oras na hindi ka tatawa  dahil sa kanila kahit na minsan meron kaming nagiging tampuhan ay agad naman namin itong naaayos.

Nang kami ay mag JS,binili pa ako ng  damit para aking isuot sa gabing iyon.Ako na lamang ang nag ayos sa aking sarili dahil wala ng iba pang maaasahan.Ang aking kasabay papunta sa Central kung saan doon gaganapin ang aming JS ay ang aking kapitbahay na 3rd year din noon.naging masaya ang gabing iyon ,marami akong nakasayaw at kasama ko din ng gabing iyon sina Khyle at Jocelyn.Ako ay sa mga 4th year nakaupo kasama si Khyle habang si jocelyn naman ay nakikipag sayaw na sa aming barkada.

Maya-maya pa ay niyakag na ako ni Kevin na mag-sayaw.Si Kevin ang aking first dance ko,siay ay kabarkada nina Khyle na naging barkada ko na din.Pagkatapos namin sumayaw ni Kevin ay naupo na ulit ako sa tabi ni Khyle,at maya-maya ay niyakag na din siya mag-sayaw ng kakilala niyang kaibigang si Benidict.Pagkatapos noon ay tinawag at niyakag na kami magsayaw ng aming iba pang barkadang 3rd year din.Naging masaya ang gabing iyon.

Pagkatapos ng JS ako at si Khyle ay hindi na sumama sa mga barkada namin.Kami ay nag-intay ng sundo sa gate ng Central.Nauna akong sunduin kaya nag paalam na ako na uuna na ako sa kanya.Ang aking ama ang kumaon sa akin si Khyle naman ay ang kanyang ama din ang kumaon.Nang pumasok na ulit kami ay ang nangyari pa din noong JS ang aming pinag uusapan.

Hanggang sa dumating na ang araw ng preparation para sa araw ng kanilang graduation .Minsan sa huling araw nila ay naging malungkot na kaming lahat,pero binawi namin iyon ginawa naming masaya ang huling araw nila bilang 4th year.Nagkaroon kami ng konting kasiyahan,kami ay nag swimming sa Jarina.Kahit sila ay hindi na sa dizon pumapasok,at kahit graduate na sila ay nag kakasama-sama pa din kami.Habang bakasyon ay nag kikita-kita pa din kami,kung saan-saan kami gumagala at pag dating ng hapon ay umuwi na kami.

Malapit ng mag pasukan inayos ko na ang aking mga gamit.Excited na ulit ako bilang 4thn year student.Unang pasukan namin bilang 4th year ay hindi ko pa alam kung saan ang aming classroom,mabuti na lang at mayroon akong nakitang kakilali ko at tinuro niya sa akin kung saan ang aming classroom.Noong una ay si Maam Calanasan ang aming adviser,pero napalitan siya noong lumipat kami sa New Building kung saan si Sir Esdala ang aming naging adviser,at nang birthday ni Sir ay ibinili namin siya ng cake bilang regalo namin sa kanya.

 Ito ang aking talambuhay at dito po nagtatapos ang kwento ng aking buhay.

Nang ako ay nag-grade4 kalimitan sa aking mga kaklase ay naging kaklase ko din noong ako ay grade3.Noon ay nagkaroon din kami ng class organization at ako ay napila bilang maging secreterya ng aming klase.Pero binago ito ng aming guro.Ako ay nagkaroon ng dalawang katungkulan bukod sa pagiging secretarya ng aming klase,ako din ay napili bilang kinatawan sa pagiging muse.Nagkaroon ng program para sa labanan ng Muse at Escort.Hindi man ako pinalad manalo ay nagkaroon din naman ako ng award bilang "Best in Gown".Dahil doon kahit papano ay naging masaya din ang aking magulang.Noon ako ay grade5 ay dalawa lamang ang aming guro sila ay sina Maam Aro at Maam Escondo.

Nang ako ay nag-grade6 halong saya at kaba ang aking naramdaman,saya dahil sa wakas matatapos ko ang isang yugto ng aking buhay,kaba naman dahil sa takot na hindi ako makatapos.Ngunit ang lahat ng aking pangamba sa aking sarili ay naibsan dahil sa dumating na ang araw ng aming graduation.Habang tinatawag na ang aming mga pangalan halong kaba at saya ang aming naramdaman,pagkatapos noon ay kinanta na namin ang kantang "FAREWELL" habang kinakanta namin iyon ay marami na sa amin ang umiiyak.Niyayakap namin ang aming mga malalapit na kaibigan.Pagkatapos ng aming graduation ako at ang aking pamilya ay kumain sa labas,bilang selebrasyon namin.Naging masaya kami sa aming selebrasyon para sa aking graduation.Nang kami ay bakasyon na palagi kaming pumupunta sa bahay ni ate margie para mag-practice ng kanta.Kapag araw naman ng linggo ay sama-sama kami ng aking pamilya ay sama-samang nagsisimba.

 Nana magpasukan na ng June,ako ay nag enrol sa paaralan ng Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School.First day of class ay medyo naiilang ako sa mga taong kasama ko sa silid,dahil na din siguro sa hindi ko pa sila mga kakilala.Sa unang klaseng iyon ay pinakuha kami ng 1/4 na papel upang isulat ang aming mga pangalan,noon ay may tumabi sa aking na babae at nanghingi siya sa akin ng papel, binigyan ko siya at  siya ay nagpakilala sa akin.Siya ay si Irene siya ang una kong naging kasundo sa aming magkaklase.Simula noon ay naging magkaibigan na kami,kasama narin sina Dj at Jessica kaming apat ay laging magkakasama sa recess,lunch,at uwian.

  Noon ang aming adviser ay si Maam Belen,ngunit ilang buwan lang iyon ay napalitan si Maam Belen bilang aming adviser,naging si Maam Brinas na ang aming naging adviser.Noon ay sinabi sa amin ni Maam Belen na magkakaroon kami ng pag-sasadula ng "IBONG ADARNA".Kumuha kami ng magtuturo sa amin upang maging maayos at lahat ay makisama.Napunta kami sa lake at doon iniintay namin ang pinsan ng aking kaklase dahil iyon daw ang magtuturo sa amin.Tuwing hapon ng awasan ay lagi kaming pumupunta sa lake upang makapag-practice.Subalit sa kasamaang palad ay hindi kami nakapag dula dahil hindi namin ito natapos ang aming pag papractice.Ngunit kahit hindi na kami nag papractice ay palagi pa din kaming nasa lake nina Dj at Jessica hanggang sa inaabot na kami ng gabi sa pag tambay sa lake.Kapag ako ay umuuwi ako ay tinatanong ng aking ina kung bakit ako gabi na kung umuwi?,Hindi na lamang ako umiimik sa kanila.

Nang ako ay mag 2nd year matino naman ako lagi naman akong pumapasok,hindi ako nag cucutting,hindi ako nag-aaabsent,pero hindi nagtagal natuto akong mag-cutting at lagi kong kasama ang aking mga kabarkada,at ginagabi din ako ng uwi noon kaya napapagalitan nila ako.Pero noon ay hindi pa nila ito pinapansin,hinahayaan pa nila ako,nag kaboyfriend ako ng hindi nila alam dahil sa ayaw nila kaya hindi ko na  ito sinabi sa kanila,inilihim ko sa kanila ang pagkakaroon ko ng boyfriend hanggang sa dumating ang araw na nalaman na nila ang tungkol sa aking boyfriend.Pumunta si inay sa iskul at kinausap niya ang aking boyfriend,pinag hiwalay nila kami,dahil ayaw ng aking tatay na ako ay mag kaboyfriend,dahil makakasagabal lamang daw ito sa aking pag-aaral.Dahil sa pag punta ng aking ina sa iskul ay nalaman din nila na ako ay madalas na hindi pumapasok at nag cucutting.Matapos mangyari iyon ay nag ayos na ulit ako sa aking pag-aaral,ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon ay bumalik ulit ako sa pag-cucutting.Ngunit hindi na nila iyon nalaman,sinikap kong maging maayos ulit ang lahat pumasok ulit ako dahil muntik na akong bumagsak sa ilang subject namin.Mabuti na lang nakabawi ako.

Halos umpisa pa lamang ng 3rd year ay nagloko na naman agad ako,ginagabi ako ng uwi at pag dating ko ay  pinapagalitan nila ako,minsan ay mag hapon akong hindi napasok sa iskul dahil nag pupunta kami sa bahay ng aming kabarkada kasama si Joan,minsan ay hindi ako umuwi sa amin doon ako natulog kina joan hindi nila alam na nandoon ako.Noon ay tinawagan nila si Joan upang tanungin kung ako ay nadoon,ngunit si Joan ay nag panggap na kanyang ate at sinabing wala ako doon sa kanila.Hanggang sa nag text na ng nagtext sa akin si inay pero hindi ko ito nirereplayan at tumatawag din siya pero hindi ko ito sinasagot ang tawag niya.Nang mga oras na iyon ay nag text si inay sabi niya ay "umuwi daw ako kahit gabi na,dahil hindi naman daw sila galit basta umuwi lang daw ako".Dahil sa mga oras na iyon ay ayaw kong umuwi tinext ko sila na "wag mag-alala dahil nasa maayos naman ako".Kinabukasan ay umuwi na ako sa amin,kasama kong umuwi sa amin si Joan.Tinanong ako ni inay kung gusto ko pang pumasok sinabi ko sa kanya na oo.Hanggang sa napag kasunduan namin na lagi akong mag papapirma sa aking mga guro para malaman nila na ako ay pumapasok at hindi na nag cucutting.

Alam ko na sobrang laki ng tampo sa akin ng aking tatay dahil sa  aking ginawang paglalayas,pero bumawe ako pumapasok na ako ng ayos,sinabi ni tatay sa akin na "nawalan na siya ng tiwala sa akin".Kaya simula noon ay hindi na niya ako pinapayagan kapag ako ay nagpapaalam sa kanya para umalis.Alam ko na ako ang may kasalanan kung bakit ganon na lamang ang tampo ng aking tatay sa akin.

Sa dami ng aking pinagdaanan nagkaroon ako ng mga bagong kaibigan.Isa na dito sina Khyle at Jocelyn na noon ay mga 4th year student.Naging magkaibigan kami at super close kami.Magkakasama kami lahat sa kalokohan,tawanan,kulitan,asaran at minsan ay magkakasama din kami sa inuman,at iba pang kasiyahan.Masaya silang kasama walang oras na hindi ka tatawa  dahil sa kanila kahit na minsan meron kaming nagiging tampuhan ay agad naman namin itong naaayos.

Nang kami ay mag JS,binili pa ako ng  damit para aking isuot sa gabing iyon.Ako na lamang ang nag ayos sa aking sarili dahil wala ng iba pang maaasahan.Ang aking kasabay papunta sa Central kung saan doon gaganapin ang aming JS ay ang aking kapitbahay na 3rd year din noon.naging masaya ang gabing iyon ,marami akong nakasayaw at kasama ko din ng gabing iyon sina Khyle at Jocelyn.Ako ay sa mga 4th year nakaupo kasama si Khyle habang si jocelyn naman ay nakikipag sayaw na sa aming barkada.

Maya-maya pa ay niyakag na ako ni Kevin na mag-sayaw.Si Kevin ang aking first dance ko,siay ay kabarkada nina Khyle na naging barkada ko na din.Pagkatapos namin sumayaw ni Kevin ay naupo na ulit ako sa tabi ni Khyle,at maya-maya ay niyakag na din siya mag-sayaw ng kakilala niyang kaibigang si Benidict.Pagkatapos noon ay tinawag at niyakag na kami magsayaw ng aming iba pang barkadang 3rd year din.Naging masaya ang gabing iyon.

Pagkatapos ng JS ako at si Khyle ay hindi na sumama sa mga barkada namin.Kami ay nag-intay ng sundo sa gate ng Central.Nauna akong sunduin kaya nag paalam na ako na uuna na ako sa kanya.Ang aking ama ang kumaon sa akin si Khyle naman ay ang kanyang ama din ang kumaon.Nang pumasok na ulit kami ay ang nangyari pa din noong JS ang aming pinag uusapan.

Hanggang sa dumating na ang araw ng preparation para sa araw ng kanilang graduation .Minsan sa huling araw nila ay naging malungkot na kaming lahat,pero binawi namin iyon ginawa naming masaya ang huling araw nila bilang 4th year.Nagkaroon kami ng konting kasiyahan,kami ay nag swimming sa Jarina.Kahit sila ay hindi na sa dizon pumapasok,at kahit graduate na sila ay nag kakasama-sama pa din kami.Habang bakasyon ay nag kikita-kita pa din kami,kung saan-saan kami gumagala at pag dating ng hapon ay umuwi na kami.

Malapit ng mag pasukan inayos ko na ang aking mga gamit.Excited na ulit ako bilang 4thn year student.Unang pasukan namin bilang 4th year ay hindi ko pa alam kung saan ang aming classroom,mabuti na lang at mayroon akong nakitang kakilali ko at tinuro niya sa akin kung saan ang aming classroom.Noong una ay si Maam Calanasan ang aming adviser,pero napalitan siya noong lumipat kami sa New Building kung saan si Sir Esdala ang aming naging adviser,at nang birthday ni Sir ay ibinili namin siya ng cake bilang regalo namin sa kanya.

 Ito ang aking talambuhay at dito po nagtatapos ang kwento ng aking buhay.